Mofu!

Pekçok şeyin insanın elinde olmadığı, planlamayla ilgisinin olmadığını gösteren olaylar vardır. İsyan ettirir, nefret ettirir, elini kolunu bağlar, seni daha yalnız ve çaresiz hissettirir.

Tofumun bir sorunu var ama daha ne olduğunu bilemiyoruz. Sürekli titriyor ve sırtında bir yarası var, geçti derken yayılmaya başlayan. Ne o sadece bir kedi, ne de yara sadece bana yukarıdaki şeyler hissettiren.

İnsanlar çocuk sahibi olmamalı, birbirlerine söz vermemeliler... Her iki durumda da iki kişiden biri kadınsa ona patlıyor herşey.

Kedilerle insanlar arasında iletişim olarak çok da büyük farklar olduğunu sanmıyorum. Nasıl kızım neresinin acıdığını söyleyemiyorsa, insanlar da anlamsız hareketleriyle beni ablak gibi bırakmıştır. Kedilere bencil diyenler hala anlayamıyorum, sanki biz sevdiklerimizi ihtiyaçları olduğunda s.k gibi yalnız bırakmıyoruz. En azından benim kızım kötü olduğumu anladığında kocaman gözleriyle bakıyor bana.

Neyse ben ödevime devam edeyim de, ataerkilliğin - erkeğin kadının bedenini, cinselliğini nasıl kontrol ettiği üzerine yazmaya devam edeyim, şu anki duygusal yoğunluğum bi boka yarasın.